Belçikalı muharrir Saskia De Coster, şubat ayının tamamını Anvers kentindeki Kraliyet Hoş Sanatlar Müzesi‘ndeki stant salonlarından birinde kurulan kübik bir cam odada istekli esaret altında geçirdi. Odada yalnızca bir masa, sandalye, kitaplar ve dizüstü bilgisayar bulunuyordu. Cam odanın ardında perde ile ayrılmış bir kısımda ise geceleri uyuması için yatak yer alıyordu.
SON KİTABINI TAMAMLADI
De Coster, bir ay boyunca dış dünyayla ilişkisini kesti; toplumsal medya, telefon, radyo, televizyon kullanmadı. Müzede kendisi için ayrılan bir duşu kullanan De Coster, yemeklerini de tekrar müze içinde bulunan bir odada yedi. Belçikalı müellif, 1 Şubat’ta girdiği birkaç metrekarelik şeffaf dünyasında “Sadece Gerçek” ismini verdiği son kitabını bitirdi, bu sırada kitabını yazarken camın gerisinden müzeyi gezenler kendisini izleyebiliyordu.
Saskia De Coster, cam odadan çıktıktan çabucak sonra “Yazar Mevcut” ismini verdiği, Belçika sanat ve edebiyat etraflarında ilgi çeken performansında bir ay boyunca yaşadığı tecrübeyi, hissettiklerini ve müzedeki hayatını AA muhabirine anlattı.
“İNSANLARIN BAKIŞLARI İLHAM VERİCİYDİ”
“Benim için çok büyük bir zorluktu. Evvel nasıl olacağını bilmiyordum” diyen De Coster, birinci başta müzeye gelenlerin kendisini izleyebileceği, ne yazdığını görebileceği bir ortam hazırlamayı planladığını söyledi. De Coster, “Ancak bir ay boyunca fark ettim ki bu yalnızca tek taraflı bir şey değil. Benim de izleyicilere gereksinimim olduğunu anladım. Beni izleyenler bana cüret ve güç verdi” dedi “İnsanların bana bakışları çok ilham vericiydi. Yani yalnızca müellif değil, izleyici de mevcuttu” sözünü kullanan De Coster, bunun kendisi için beklenmedik olduğunu lisana getirdi.
“YALNIZLIK ÖZGÜRLÜK VERSE DE BEŞERLERLE ETKİLEŞİM ŞART”
De Coster, bir aylık münzevi hayatın, dış dünya ile etkileşimi kesmenin bir muharrir için ilham verici yahut yaratıcı olup olmadığını anlatırken şunları söyledi:
“Sanırım bana ikisi de lazımmış. Yalnızca bir keşiş üzere, bir münzevi üzere olamam, ki aslında bu hususta çok iyiyimdir. Dışarının hır gürü olmadan, buradaki süper sanat yapıtları içinde olmak bir bakıma özgürlük veriyor. Fakat tıpkı vakitte insan ilgileri, insanların etkileşimleri hakkında yazmak istiyorum”
MÜZEDE GECELERİ TEK BAŞINA
De Coster, müzedeki bir ayında tamamladığı kitabında da münasebetler konusunda yazdığını, hayatları bir anda altüst olan şahısları, bardağı taşıran son damlaları anlattığını lisana getirdi. Belçikalı muharrir, tek başına geçirdiği bir ay içindeki günlük hayatını anlatırken de daima müzenin güvenliğiyle ilişki halinde olduğunu belirtti.
De Coster, müzenin geceleri bir dehşet sinemasını andırdığını belirterek, “Aynı zamanda (Peter Paul) Rubens, (Vincent) Van Gogh, (Salvador) Dali’nin fotoğrafları burada. Bunlar yüzlerce milyon avroluk tablolar ve çok güzel korunuyorlar. Ben de burada uyudum ve haliyle çok düzgün korunuyordum. Karanlık ve gürültülüydü fakat güvenliydi” diye konuştu.
“TÜRKİYE’DEKİ SARSINTI EN SIKINTI ŞEYLERDEN BİRİ OLDU”
De Coster, Türkiye’deki sarsıntıların dış dünyadan öğrendiği birkaç haberden biri olduğunu belirterek sarsıntıyla ilgili hislerini şöyle tabir etti:
“Beni yalnızca bir kişi ziyaret edebiliyordu, o da oğlumdu. Türkiye’de meydana gelen sarsıntıları de ondan duydum. Bu benim için buradaki en güç şeylerden biri oldu. Burada tek başınasın ve bu büyüklükteki bir afeti duyuyorsun, kimseyle paylaşamıyorsun.”
