Kaybolmaya yüz tutan meslekler arasında bulunan el yapımı tahta kaşıkçılık, Manisa’nın
Demirci ilçesi kırsal İrişler mahallesinde 83 yaşındaki Hüseyin Sevgi tarafından yaşatılmaya
çalışılıyor.
İrişler mahallesinde evinin önüne kurduğu küçük imalathanede tahta kaşık üretimine devam
eden Hüseyin Sevgi,”Tahta kaşık yapımında kullandığım gürgen, akçaağaç, çitlembik, dut ve
yabani kavak gibi ağaç kütükleri sadece el emeğiyle, keser, eğdi ve bıçak kullanarak bunlara
şekil verip kaşık haline getiriyorum. Bu mesleğin yok olmasına gönlüm razı olmuyor” dedi.
Babasından miras kalan mesleğinin yok olmasından duyduğu endişelerini aktaran Sevgi,
gazetecilere yaptığı açıklamada, teknoloji ilerlese de tahta kaşıkların mutfaklardaki yerinin
ayrı olduğunu söyledi.
Tahta kaşık yapmayı küçük yaşlarda babasını izleyerek öğrendiğini anlatan Sevgi, “İlkokula
başladığımda kaşık ustası olmuştum. Okuldan geldiğimde hemen kaşık yapmaya
oturuyordum. Bizim buralarda eskiden kaşıkçı çoktu. Tabi zamanla teknolojiye yenildi” dedi.
Kaşık yapımının ustalık gerektirdiğini vurgulayarak, “Herkes kaşık yapar ama sapını denk
düşüremez” şeklinde sözlerini sürdüren Tahta kaşık ustası Hüseyin Sevgi,"Şimdi makine işi
kaşıklar çıktı, tabii metal kaşıklar da çıktı. Bizim iş değişti, eskisi gibi tadı yok ancak yine
araştıranlar tahta kaşığın sağlıklı olduğunu söylüyor ve bizim kaşıklara rağbet ediyor. Ben
sanatımdan çok memnunum. Çok şükür, 83 yaşındayım. Mahallemizin en yaşlısı benim.
Benim için meşgale oluyor. Kaşık yaparken günün nasıl geçtiğini anlamıyorum bile. Bu
mesleğin devam etmesini istiyorum. İnşallah bu sanata merak salan, sürdürmek isteyen
gençler çıkar. Yoksa bu sanat bizimle beraber yok olacak." İfadesini kullandı.
Yemek kaşığı, kavurma kaşığı, keşkek kepçesi, helva karıştırma aparatı, gözleme küreği ve
oyun kaşığı yaptığını hatırlatan Hüseyin Sevgi, ürettiği tahta kaşıkları Demirci pazarında
sattığını sabahtan öğleye kadar tükendiğini söyledi.
